Geçenlerde bir televizyon kanalında şişmanlık sorununun nedenlerini ve tedavisini tartıştık. Obezite sorununda genetik yapının önemi üzerinde duruldu, mikropların rolünden bahsedildi, modern hayatın getirdiği hareketsiz yaşamın insanları şişmanlattığı konuşuldu. Sonuçta, şişman insanların kendilerinin hiç suçunun olmadığı ve eğer şişmansanız “kendinize iyi bir diyetisyen bulmanız ya da mide küçültme ameliyatı olmanız” dışında bir seçeneğiniz olmadığı sonucuna varıldı!

            Modern tıp, yalnız şişmanlıkta değil diğer pek çok hastalıkta da koruyucu hekimliğin ve iradenin rolünü görmezden geliyor. Şu şekilde düşünmemiz isteniyor: “Boş yere hasta olmamak için çaba göstermeyin, hasta olduğunuzda bize gelin, dediklerimizi yapın, ilaçlarımızı kullanın, gerekirse de ameliyat olun.”

“Şeker hastası mısınız? Spor veya diyet yapmanıza gerek yok şu hapları yutun şekeriniz düşer, düşmezse İnsülin iğnesi yazarız, gene düşmezse vücudunuza insülin pompası takarız.”

“Kalp hastası mısınız? Yaşam şeklinizi değiştirmenize gerek yok hatta ilaca bile gerek yok, gelin tıkalı damarlara stent takalım, o da olmazsa by-pass yaparız.”

MARİFET HASTA OLMAMAK    

            İnsanoğlunun kontrol etmekte zorlandığı iki zaafı var. Bizi diğer hayvanlardan ayıran bu zayıf noktalarımız hastalıklarımızın da temelini oluşturuyor: Bir: “her şeyim olsun” istiyoruz, iki: “tadı hoşumuza giden her şeyi yemek” istiyoruz.

            Günümüzde, bir ev, bir araba sahibi olmak, çocukları iyi okullarda okutmak gibi makul istekleri karşılamak için mesaiye kalmak ya da iki işte birden çalışmak gerekiyor. Bazen tek maaş da yetmiyor, eşin de çalışması gerekiyor. Stres yükünü hiç saymıyorum, işten saat yedide çıkıyoruz, eve geliyoruz dokuz... Ne zaman sağlıklı yemekler yapılacak, ne zaman spor yapılacak, ne zaman çocuklarla ilgilenilecek? Karı koca baş başa kaldıklarında yorgunluktan ve gerginlikten tükenmiş oluyor, yatağa girdiklerinde birbirlerine dokunmaya üşeniyorlar. Bu arada çocukları falanca okulda okuyormuş, havuzlu sitede yaşıyorlarmış kime ne fayda? Ayda kaç kere yürüyorsunuz veya yüzüyorsunuz diye sorduğumda imkanları olmasına rağmen bırakın spor yapmayı yürümediklerinin farkına varıyorlar. Hep gelecekteki güzel günler hayal ediliyor, bir emekli olsalar spora vakit ayıracak, diyet yapacak, kendilerine bakacaklar ama o zaman geldiğinde sağlık diye bir şey kalmayacak onun farkında değiller. Sanmayın ki zenginler bu sorundan muaf, iki evi olan üçüncüyü, bir fabrikası olan ikinciyi istediği için “hayata ve sağlığa vakit ayıramama” onlar için de geçerli. 

İkinci zaafımız “lezzetli her şeyi yeme” tutkusudur. Damak tadından fedakârlık etmek istemiyoruz. Damarlarınız tıkalı, diyet yapmazsanız yakında bir kalp krizi daha geçireceksiniz dediğim bir hastam “tek zevkim yemek doktor bey” diye cevap verdi. Adam ölmeye bile razı, yeter ki ızgara köfteyi, karnıyarığı, tereyağlı böreği, kızartmayı bırakmasın. Televizyonlara bakın, edebiyat programı yok çünkü kimse izlemiyor, lezzet/yemek programlarına ise bayılıyoruz. Kameralar kuzu pirzolalarını ağızlarına atıp çiğneyen gurmeleri gösteriyor, “Mutlaka siz de yemelisiniz, çok lezzetli, kolunu da yiyin, sırt eti de çok lezzetli, üstüne tatlıyı da ihmal etmeyin.” Yiyoruz, yiyoruz sonra neden hastalandık diyor, beslenme şeklimizi değiştirmek yerine doktordan mucize bir ilaç yazmasını bekliyoruz. 

Dostlarım, bu iki zaaftan (her şeyim olsun-her şeyi yiyeyim) kurtulmadıkça sağlıklı olmamız çok zor. Elimizdekilerle yetinmeyi bilmemiz, ayağımızı yorganımıza göre uzatmamız, dinlenmeye ve hayata vakit ayırmamız gerekiyor. Bu arada lezzetli bulduğumuz her şeyi yemememiz, kendimizi frenlemeyi becerebilmemiz çok önemli. eceğiz. Nasılsa doktorlar var, mucize ilaçlar var en kötü ihtimal ameliyat olurum diye düşünmeyin sakın. Siz kendinizi düşünmezseniz -şu maddiyatçı dünyada- kimse sizi düşünmez.