Bu romanı altı yılda yazdım. Tabii biliyorsunuz benim esas mesleğim doktorluk. İşimi çok seviyorum ve elimden geldiğince yeni yayınları ve gelişmeleri takip etmeye çalışıyorum. Birde Akşam gazetesinde düzenli yazdığım makaleler var. Sağlık konusunda yazmak çok kolay değil, her seferinde değişik bir konu yazmak bazen oldukça vakit alıyor. Geçen altı yıl boyunca bunların dışındaki vaktimi bu romana ayırdım. “Bozkırın Efendisi” esasında ilk romanım sayılmaz daha önce en az üç taneyi çöpe attım.

 

O kadar uğraştıktan sonra atmak üzücü olmuştur. 

Hem de nasıl. Bir yıl geçiyor, 350 sayfa yazıyorsunuz ve sonra beğenmiyorsunuz, doğru çöpe. Benden çok eşim ve çocuklarım üzülüyordu ama ben her seferinde daha iyi olacağını bildiğim için üzülmüyordum.

 

Göktürkler nasıl bir tanrıya inanıyorlardı?

Göktürklerin çok tanrılı sistemden tek tanrılı sisteme geçişte bir ara dönem olduklarını düşünüyorum. Bir yanda Gök(Kök) Tengri var, tüm tanrıların üstünde, her şeyi yaratan tanrı. Diğer yandan çocukların tanrısı Umay, yer altının efendisi Erklig gibi çok tanrılı dönemden kalma inanışlar devam ediyor.

 

Roman nerde geçiyor?

Asya bozkırlarında geçiyor. Belirli bir şehir veya köy yok. Zaten o devirde boylar daha çok göçer kabileler şeklindeler. Kendi ihtiyaçlarından çok sahip oldukları hayvan sürülerinin (ki daha çok at sürüsüdür) ihtiyaçları doğrultusunda otlaklar arayarak, kışın nehir kıyılarına yazın yaylalara çıkarak yaşıyorlar. Bir yandan zor tabiat şartları diğer yandan komşu ırklarla (özellikle Çinlilerle) mücadele etmek zorundalar. Romanda göçer ve göç kültürü, adet, gelenek ve görenekleri çok açık olarak işleniyor.

 

Romanın bir mesajı var mı?

Beş yüz küsür sayfalık bir romanın birden fazla mesajı olmalı. Bende elimden geldiğince birşeyler anlatmaya, Türk gençlerinin ortak özelliklerinden olması gerektiğine inandığım iyilik, dürüstlük, merhamet gibi erdemleri vurgulamaya  çalıştım.