Grunberg’in daha önce okuduğum Tirza isimli romanına 9 puan vermiş, “süper bir roman” demiştim. Bu kitabı da elinizden bırakamayacaksınız. Baştan uyarayım insanın içini bunaltıcı bir tarafı var. Romanın kahramanı Roland Oberstein depresyonda, yalnız kendisi değil eski karısı, sevgilileri, yaşlı annesi, hatta küçük oğlu bile depresyonda… (İtiraf ediyorum, kitap benim ruh halimi de olumsuz etkiledi.) 

Kahramanımız piyasa balonlarıyla ilgilenen bir ekonomi doçenti. Mesleği ve araştırmasıyla ilgilenmek istiyor ancak etrafındakiler (özellikle kadınlar) zavallıyı rahat bırakmıyorlar. Öyle testesteronu tavanda sabah akşam seks düşünen biri olmasa da o kadından bu kadına dolaşıp duruyor. (Bu açıdan kendisini 24 saat açık bir süpermarkete benzetiyor.) Kadınların onu neden arzuladığı konusunda bir ipucu yok, çok yakışıklı değil, konuşkan değil, kadınları güldüremiyor, seks  gücünün süper olduğu şeklinde bir sonuç da çıkarmıyoruz. (Demek ki yazarın bizden sakladığı -en azından benim göremediğim- başka bir hüneri var.) 

Kurgu yazarları hayallerinde bir sahne kurar ve sonra kendilerince bir filtre kullanarak sahneyi okura aktarırlar. Okura ne kadarını anlatacağına tabii ki yazar karar verir, şu bilgiler gerekli, bu bilgiler gereksiz der. Bir adamla kadının seks yaptığını anlatırken yatağa uzandılar da diyebilirsiniz, bir yandan seks olayının en ince detaylarına girerken bir yandan da büfenin üzerindeki fotoğraftan, yerdeki halıdan da bahsedebilirsiniz. Arnon Grunberg bu işi gerçekten iyi yapıyor; esas hikâyenin zeminindeki sıradan olayları aktarırken karakterlerin düşüncelerini, duygularını, geçmiş anılarını, ihtimalleri, o an akıllarına gelenleri velhasıl lüzumlu, lüzumsuz pek çok detayı aynı zaman dilimi içinde sıkmadan okura aktarıyor.