İtiraf ediyorum, ilk orta lise döneminde çocuklarıma zorla kitap okuttum. Aslında zorla demek pek doğru değil, daha çok “ Şu kitabı bitirirsen sana şunu alırım, okumazsan şuraya gidemezsin” gibisinden teşvikler kullandım. Lise yıllarında GOMBRICH’in korkutucu kalınlıktaki “Sanatın Öyküsü” kitabını okumak zorunda kaldılar. Kızım ilkokul çağlarında yazlıkta denize girmek için her gün on sayfa ansiklopedi okumak zorundaydı. Düşünsenize, arkadaşlarınız denize girerken siz ansiklopedi okuyorsunuz… Komşularımızın bana sitem ettiğini hatırlıyorum. Bugün geri dönüp baktığınızda pişman mısınız derseniz, hayır değilim derim. İki çocuğum da tam bir kitap kurdu oldu, okumaktan hoşlandıklarını görüyor ve bundan mutlu oluyorum. Uyguladığım ödül-ceza sistemiyle ilgili anılarını hatırladıkça gülüyorlar. (Muhtemelen onlar da çocuklarına benzer kurallar koyacaklar.) 

Gelelim “İçimizdeki Evren” isimli kitaba… Çocuklarım ilk-orta-lise çağında olsaydı bu kitap kesinlikle zorunlu okuma listesine girerdi. Sakın bu yazdıklarımdan bir basit bir kitap olduğu sonucunu çıkarmayın. Evrenin ilk gününden gelişimi, astronomi, jeoloji, paleontoloji ve genetik araştırmalar ışığında akıcı bir dille anlatılıyor. Nasıl bittiğini anlamıyorsunuz.