Amerikan’ın kendi gariban delikanlılarını nasıl savaşa (ve ölüme) gönderdiğinin hikâyesi. Irak’da savaşan küçük bir birliğin sıradan askerleri tesadüfen Fox TV’nin kamerasına girince kahraman oluyorlar. Daha doğrusu sistem tarafından bir kahramanlık hikâyesi olarak yaldızlanıyor ve ticari bir ürün haline getirilip Amerikan halkına sunuluyorlar. Roman Holywood filmleri gibi hızlı akıyor, ilk sayfalarda gürültü patırtı bol ama heyecan yok. 75. Sayfadan sonra kahramanımız Billy evine gidiyor ve roman duygu yüklenmeye başlıyor. Yazar 308 sayfada topu topu bir haftalık süreyi anlatıyor. Kahramanımız Billy stadyumda bir ponpon kıza âşık oluyor. Bir asker kaçağı olmakla bir kahraman gibi savaşa dönmek arasında ikileme düşüyor. Ben olsam ne yapardım diye düşünüyorsunuz. Bir Amerikan vatandaşı romanı bazen gözleri nemlenerek bazen öfkeden kudurarak okuyabilir ama işgalci olduklarını bize unutturmaları zor. Belki o yüzden kahramanla özdeşleşme sorunu yaşıyoruz.  Kapakta yazdığı gibi süper bir roman değil ama okunur.