Abanoz Kule

Yazar: John Fowles

Konu : Roman

Y.Evi: Ayrıntı

Puan :

Roman niyetiyle aldığım kitabın hikâye kitabı çıkması aldatılmışlık duygusu yaratıyor bende. Yayınevlerinin kitabın kapağında ve elektronik ortamdaki reklamlarda bu ayrımı görünür hale getirmeye dikkat etmesi lazım. Gene de okuduğum için pişman değilim. Abanoz Kule’de Fowles’in dört uzun hikayesi var, hiçbiri sıkmıyor. Fowles’in daha önce okuduğum kitaplarında da (örneğin Koleksiyoncu’da) Müslümanlara ve Türklere –olumsuz bir anlam içermeyen- göndermeler vardı. Bu kitabın bir yerinde Trabzon prensesi’nden bahsediyor: “...kurban edilmek üzereyken kurtarılmayı bekleyen Trabzon prensesinin gözlerindeki o yatıştırılmaz bir hüzünle dolu sabit bakış...” Biliyorsunuzdur ama hatırlatayım, bahsettiği prenses, ünlü Don Quixote’un kurtarmaya çalıştığı Uzun Hasan’a gezin olarak gönderilen prenses Dulcinea oluyor. (1400 lü yıllarda Anadoluya giren Türkmen beyliklerinin sıkıştırdığı Trabzon Rum İmparatoru kızlarını beylerle evlendirerek hükümdarlığını devam ettirmeye çalışıyordu.) Fowles’in kurduğu cümlelere bayılıyorum. Bazen anlam veremediklerim de olmuyor değil. Aşağıdaki cümle için sizin yorumunuz ne olacak merak ediyorum. (Hikâyelerden birinde karakter olarak birbirleriyle pek uyuşmayan enişte ve baldız ağaçlık bir yerde yan yanalar.) “Kız adamı uyarmadan kucaklıyor ve bu ani hareket, bu kenetlenme karşısında Paul’ün irkilerek geri çekildiğini hissediyor. Başını bir an için adamın omzuna gömüyor, kollar ihtiyatla sarıyor Kate’i... Kate geri çekilip, onun şaşkın gözlerine bakarak sıtırıyor; sonra cansız bir sesle konuşuyor. “Müslümanlar şanslıymış.” Kate ( ya da yazar) ne demek istedi acaba? Kitabı okuduysanız veya bir fikriniz varsa bilmek isterim doğrusu.