Ailece tanıdığım bir hastamın ilk okula giden bir oğlu var, biraz şımarıkça... Annesi “hayır”diyemediği için oğlumuzun canı ne zaman okula gitmek istemese hemen bir sağlık sorunu çıkıyor. Geçen ay önce boğazı ağrıdı, ikinci hafta bulantısı vardı, en son karnı ağrıdı. Son bir ay içinde üçüncü kez klinikte gördüğümde ona “Seninle nerenin ağrıdığını değil, okula neden gitmek istemediğini konuşmak istiyorum...” dedim. önce bir durakladı, sonra “Ders çalışmayı sevmiyorum...” dedi.. çocuk kendi açısından haklıydı. Bence de hiçbir aklı başında çocuk okulu ve ders çalışmayı, bilgisayar oyununa veya top peşinde koşmaya tercih etmez. Birisinin karşısına çıkıp ona  “Hayır.. Şimdi okul zamanı ve uyduruk gerekçelerle okula gitmezlik edemezsin” demesi gerekir.  Zavallı anne işinden kaldığına mı yansın, yoksa harcadığı paralara mı? Ona “Hayır” diyememek, hayatı yaşayarak öğrenmesini beklemek şimdilik aksayan derslere ve kabaran sağlık harcamalarına mal oluyor, ilerde ? 

      Burada önemli hususlardan birisi de Anne ve Babanın çocuğa “Hayır” deme işini birbirlerinin üzerine atmamaları, bu zor işi birbirlerinin arkasında durarak yapmalarıdır... çocuk “Ben Nike ayakkabı istiyorum..” dediği zaman baba “Hayır” der, anne, “Canım bütün çocuklar giyiyor biz de alalım ne yapalım...” derse yandı gülüm keten helva...

       Bundan 4 yıl önce çok sevdiğim bir hastam orta 2.sınıfa giden kızını son günlerde sıklaşan baş ağrıları nedeniyle bana getirmişti. Muayene bulgularının normal olması ve ağrının karakteri nedeniyle psikolojik kökenli bir ağrı olabileceği düşüncesiyle anneye kızını üzen bir şey olup olmadığını sormuştum. Anlattığına göre kızı on beş gün kadar önce gece yarısı eve alkollü olarak geliyor. Babası da kızına bir daha geç saatte ve alkollü olarak gelmemesini söylüyor ve biraz kızıyor. Gururu incinen kızımızın da o günden itibaren başı ağrımaya başlıyor.  Belki sıkıntının tetiklediği psikosomatik bir ağrı belki de“Babaya ve aldığı cezaya karşı bir tepki”. Geçenlerde aynı hastamdan gelen telefon bana 4 sene önceki o olayı tekrar hatırlattı. Kadıncağız bu sefer telefonda ağlayarak kızının uyuşturucu kullandığından şüphelendiğini ve kendisine bu konuyla ilgilenecek bir doktor önermemi istiyordu. Bunu kendisiyle konuştunuz mu dediğim de “Sormaya korktum...” dedi ve “Eğer böyle bir şeyi düşündüğümü anlarsa ...” diye devam etti.. Belli ki kadıncağız evde kopacak gürültüden korkuyordu. “Doktor bey, biz tutucu bir aile değiliz ve kızımıza karşı son derece anlayışlı davranıyoruz. Ancak bizim gösterdiğimiz anlayışa karşı o bize karşı son derece hırçın ve kavgacı davranıyor, konuşmaya bile çekiniyoruz..”

Salonunuzda top oynamaya çalışan veya deli gibi koşuşturan çocuğunuza karışmayabilirsiniz, hata yapması ve bu hatadan ders çıkarması size en fazla kırık bir vazoya veya dizine bir yara bandı yapıştırmanıza mal olur ama gece alkollü bir doğum günü partisine katılma izni isteyen çocuğunuza“hayır” diyememenizin bedelini ilerde çok daha ağır bir şekilde ödeyebilirsiniz....

     Söylediklerimden “Çocukların her istediklerine hayır demek lazım...” gibi bir anlam çıkarılmamıştır umarım... Bazı çocuklar küçük yaşlarına rağmen doğru ile yanlışı çok iyi ayırt edebilir, ne isteyip neyi isteyemeyeceklerine son derece güzel karar verebilirler; ama bütün çocuklar değil... Gerçek olan şu ki gerektiğinde “Hayır” demeyi bilmez ve “Evet” in kolay ve kestirme çözümüne kaçarsanız, şimdi göze alamadığınız küçük çatışma ve sıkıntıların ilerde daha büyüyerek karşınıza çıkacağından emin olabilirsiniz....