Elinize kalem alıp çizgiye benzer ince uzun bir dikdörtgen çizelim. En solu siyah yapıp sağa doğru rengi beyaza ulaşana kadar gri tonlarında açalım. Adına inanç çizgisi diyelim. Çizginin sol başında “inananlar” var, Müslümanlar, Hıristiyanlar, televizyonda gördüğünüz takkeli, uzun sakallı Museviler... İnançları uğruna vücutlarına bomba sarıp patlatan DEAŞ üyeleri de buralarda bir yerde. Diğer uçta ateistler yani kutsal kitaplara “inanmayanlar” var. Bizim toplumun % 90’ının çizginin sol yarısında, siyah değil ancak gri zonda oluğunu söyleyebiliriz. Atatürk Hava Limanı’ndaki patlamayı kendisine dindar diyen inananların yaptığı bir katliam olduğu anlaşılıyor. Ben şimdiye kadar bir ateistin inancı uğruna başkalarını öldürmek için kendini bombayla patlattığını duymadım. Etrafınıza şöyle bir bakın silahlı çatışmaların kökeninde büyük ölçüde din-mezhep çatışmaları olduğunu göreceksiniz, biraz da ilkel ırkçılık var. Bazılarının “Gerçek İslâm’da öldürmek yok bombacılar Müslümanların arasındaki çürük yumurtalar, yanlış yola sapanlardır” diyeceklerini biliyorum. Tartışılır… Şunu unutmayalım eğer yumurta üretimi yapıyorsanız belirli bir miktar yumurtanın çürüyeceğini kabul etmeniz gerekir. Ne kadar çok yumurta üretirseniz o kadar çok çürük yumurta çıkar. Ne kadar çok dindar insan yetiştirirseniz o kadar çok da bombacı çıkar. Bu açıdan toplumun devlet imkanlarıyla dindarlaştırıldığı bir toplumda belirli sayıda gencin öğretiler dışına çıkacağı, Kuran-ı Kerim’i farklı yorumlayacağı, kendini patlatacak kadar bağnazlaşacağını söylemek kehanet sayılmaz. Sınırlarımızdan içeri sızan militanlarla ilgili daha ciddi önlemler alabilir, beton duvarlar, elektronik aygıtlarla güvenliği artırabiliriz, yarın kendi gençlerimiz vücuduna bomba bağlamaya başladığında ne yapacağız? Gelecek korkutuyor.