Bugün eski bir hastam çarpıntı ve halsizlik şikayetleri ile muayeneye geldi. Bir süredir uykuları iyi değilmiş, biraz kurcalayınca eşiyle ayrılma kararı aldıklarını öğrendim. Eşi altı ay kadar önce çalıştığı şirketin küçülme politikası nedeniyle işten atılmış. Bir evliliğin sağlamlığı, eşler arasındaki bağın kuvveti “zor günler”de ortaya çıkar. Büyük bir sağlık sorunu yoksa mali durum iyiyse en zayıf evlilikler bile yokuş aşağı bisiklete binmek gibi fazla bir çaba sarf etmeden devam eder gider. Cebinizde para varsa, karnınız tok, sırtınız pekse ara sıra pedal çevirir, etrafınıza bakınır, manzaranın tadını çıkarırsınız. Amma velakin yokuş başlayınca iş değişir, yukarı doğru pedal çevirmek çok zordur, öyle bir yere gelirsiniz ki bisiklet milim gitmez, inmek ve yanınızda sürüklemek zorunda kalırsınız. Bir yandan kendi ağırlığınızı taşır, bir yandan bisikleti yukarı iterken uykularınız kaçar, tansiyonunuz yükselir, çarpıntılar başlar, yokuş size sanki hiç bitmeyecekmiş gibi gelir. Bu arada bisikleti olmayanlar yanınızdan hızla geçerken size akıl verir, bisikleti bırakmanızı, bisikletsiz bir hayatın daha kolay olduğunu söylerler. Sakın onlara inanmayın. Bisikleti bırakmayı aklınıza koysanız bile kesin kararı yokuşta değil düz yolda verin. Unutmayın her yokuşun bir inişi vardır. Ülkeler gibi evlilikler de zor günler geçirebilir, hemen pes etmemeli, elimizden gelen çabayı göstermeli, güzel günlere olan inancımızı asla kaybetmemeliyiz.