Adamın birini köpek ısırmış. Hemen kaldırıma oturup cebinden çıkardığı kağıda bir şeyler yazmaya başlamış. Etrafındakiler merak edip “Ne yazıyorsun?” diye sormuşlar.  “Kudurursam ısıracağım kişilerin listesini yapıyorum..” demiş..

     Sizin de böyle bir listeniz var mı? Geçmişte size haksızlık veya kötülük yaptığını düşündüğünüz bu nedenle kuduz bir köpeğin ısırmasından hoşlanacağınız insanlar...

      Bazı kişiler affetmemeyi ve unutmamayı bir meziyet olarak görürler... Kendilerine yapılan haksızlığı veya kötülüğü hatırladıkça da kanlarındaki adrenalin seviyesi yükselir, ağızları kurur, nabızları hızlanır, keyifleri kaçar ve mutsuz olurlar..

     Üst düzey yönetici bir hastam var. İşinde başarılı, çalışkan, prensip sahibi bayan hastam evli ve küçük bir çocuğu var. Eşinin son krizlerden sonra işsiz kalması ile başlayıp gittikçe  büyüyerek giden bir aile içi çatışma sonrası çarpıntı ve göğüs ağrısı şikayetleri ile bana gelmişti. Konuşmalarımızda eşinin aynı apartmanda bir üst katlarında oturan  annesini ziyaret etmediğinden ve neredeyse aylardır onunla hiç konuşmadığından şikayet etti.  Konuyu biraz daha açınca hastamın kendisinin de uzun bir zamandır eşinin yaşlı anne babasını ziyaret etmediğini ve hatta telefonla bile konuşmadığını öğrendim. Hastam bana uzun uzun kocasının yaşlı anne babasının kendisine yaptığı (tabii asla unutamayacağı)  kötülükleri anlatmaya başlayınca daha fazla dayanamayıp sözünü kestim:

---“Bütün bu anlattıklarınızın hiçbir önemi yok...” dedim. “Lütfen kendinizi bir an için onların yerine koyar mısınız?  Her gün bir yerleri ağrıyan, güçlükle yürüyen, büyük ihtimalle evlerinden çıkamayan ve muhtemelen yakında bu dünyadan göç edecek olan iki yaşlı insan şu veya bu nedenle gelinlerini ve eminim ki çok sevdikleri torunlarını göremiyorlar... Boşuna uğraşmayın bana bunu mazur gösterecek hiçbir suç söyleyemezsiniz..”

     Hastam, muhtemelen yakınlarından ve iş arkadaşlarından duyduğu kendisini destekler  sözleri benden de işitmediği için şaşırmış gibiydi... Devam ettim..

---“Hemen bu günden tezi yok bir çiçek alıp onlara gidin, ellerini öpün, hatırlarını alın..”

---“Kocam da benim anneme gitmiyor...” diye son bir itiraz da bulundu hastam.

---“Gitmesin..” dedim.. “O onun bileceği iş. Siz çocuğunuzla birlikte gidin ve onların hatırını sorun, gönüllerini alın.. Sadece gitmeniz de yetmez,  kendi içinizde de onları bağışladığınızı hissetmeye çalışmalısınız......”

     Biraz şaşkın yüzüme baktı ve o an istediğimi yapacağını anladım. O da her iyi insan gibi yaptıklarının son derece anlamsız olduğunun farkındaydı ve içindeki ses onu huzursuz edip duruyordu.

     Sevgili okuyucularım,

     Hepimizin hataları var ve hayatımız boyunca gerek kendimize gerekse başkalarına karşı sayamayacağımız kadar çok kabahat işliyor, istemeyerek de olsa pek çok kalp kırıyoruz. Geçmişte size karşıda bilerek veya bilmeyerek böyle bir haksızlık yapılmış olabilir. Eskinin kötü olaylarını büyütüp besleyerek yaşatmayın ve bu kötü anıların geleceğinizi etkilemesine izin vermeyin. Size yapılan kötülüğü affetmemek için şu an bile son derece mantıklı gelen pek çok mazeret bulabileceğinizden eminim, ancak şunu unutmayın içinizdeki kin ve negatif duyguların sizin bu duyguları hissettiğiniz kişiden çok size zararı vardır ve bağışlayıp unuttuğunuzda duyacağınız huzur, intikam alarak duyacağınız rahatlıktan daha fazla olacaktır.

Bayram, bağışlamak ve bağışladığınızı hissettirmek için ne güzel bir fırsat....

Kurban bayramınızı kutlar, sağlıklı ve mutlu günler dilerim...