Endişe dediğimiz duygu bize milyonlarca yıl önceki atalarımızdan intikal eden ve insan soyunun hayatta kalmasını sağlayan temel duygulardan birisidir.. Tedirginlik ve korku içerir..

7 milyon yıl önce mağara kovuklarında veya ağaçların tepesinde yaşarken endişelerimiz hayatta kalmamızı sağlayan en büyük yardımcılarımızdı. Etimizden çok hoşlanan yırtıcı hayvanlardan, vahşi kabilelerin saldırısından , tehlikeli rakiplerimizden bizi koruyan endişe duygusu;  geceyi gözlerimizi dört açıp, etrafı dinleyerek ve koklayarak geçirmemize neden olurken  kendimizin ve ailemizin hayatta kalmasını sağladı. Şimdi demir pencerelerin arkasında, alarmlı, gece bekçili evlerde otursak bile genetik yolla bize geçen endişe duygusu sayesinde karanlık basınca içimiz bir hoş olur. Gündüz aklımıza gelmeyen tüm olumsuzluklar,  çağımızın vahşi hayvanları olan geçim sıkıntısı, patron kaygısı  ve sayamayacağımız pek çok sorun aklımıza üşüşür.. Araştırmacılar insanın bir günde 50 bin kere düşündüğünü bulmuşlar.. Bunu nasıl bulmuşlar bilemiyorum ama bildiğim bir şey varsa bu 50 bin düşüncenin 40 bini iyi uyuyamayan hastalarda gece yatakta gelir.

Negatif duygular-Savaş üsleri

Nasıl ki tüm renklerin anası olarak üç ana renkten bahsediliyorsa  ( macenta kırmızısı, siyan mavisi ve yeşil) insanoğlunun hareket ve duygularına yön veren pek çok duygumuzun anası olan üç temel duygu vardır: korku, keder ve kızgınlık... 

İyi uyuyamayanlar dikkat etsinler gece akıllarına gelen bin bir düşüncenin içinde ya korku, ya keder ya da kızgınlık vardır...

Tehlike hissi korku doğurur, kayıp hissi üzüntü doğurur, sınırızın ihlal edilmesi de kızgınlığa neden olur. Negatif duygular adı verdiğimiz bu duygular insanoğlunun dış tehdide karşı kullandığı ilk savunma hattı olup bunlara “savaş üsleri” adı verilir.  Korku tehlikenin yaklaşma ihtimalinin göstergesidir, üzüntü, kaybedilenin canımızı sıktığını gösterir, kızgınlık ise birinin sınırlarımıza tecavüz etmesi veya haklarımızı gasp etmesi sonucunda ortaya çıkar.