Bir türlü “zayıflayamıyorum,” bir türlü “spora başlayamıyorum,” bir türlü “sigarayı bırakamıyorum” diyen kişiler, sağlıkları için bir şeyler yapmaları gerektiğini bilir, buna karşılık önyargılarına yıkamadıkları için bir türlü başlayamaz-başaramazlar. Bu insanların öncelikle kendi kafalarında oluşturdukları önyargıları yenmeleri gerekir. Makalelerini büyük bir beğeni ile takip ettiğim, ülkenin her sorunu için bir önerisi olan o çok sevdiğim yazarın “Sigara içmeden asla yazı yazamam” dediğini öğrendiğimde çok şaşırmıştım. Her şeyi bilen adam “sigara konsantrasyonumu artırıyor” önyargısını yenememişti. önyargısının tutsağı olmuş siyasi taraftarları siz de bilirsiniz; gelmiş geçmiş tüm parti başkanlarının hırsız olduğuna dair yemin ederken kendi partisindeki yöneticilerin asla hırsızlık yapmayacağına inanırlar. Son bir örnek daha vereyim; alkolikler akşam eve geldikleri zaman attıkları birkaç kadehin kendilerini rahatlattığını, evlerindeki huzuru aslında alkole borçlu olduğunu düşünebilirler. Bunların hepsi alışkanlıklarımızdan kopmamak, fedakârlık yapmamak, kendimizi zorlamamak adına kabul ettiğimiz, benimsediğimiz önyargılarımızdır.

Önyargıların ortak bir özelliği daha vardır: hepimiz daha çok karşımızdakinde olduğunu düşünür, kendimizin de önyargılarının olabileceğini kabul etmek istemeyiz. Nitekim üniversite öğrencileri arasında yapılan bir çalışmada önyargılardan ne kadar etkilendikleri sorulan öğrencilerin hepsi ağız birliği etmiş gibi “kendilerinde ortalama bir Amerikalı’dan daha az olduğunu” söylemişlerdir. Ortak iddia/fikir şu: “Benden başka herkes önyargılı, bense soğukkanlı, gerçekçi biriyim.” (Pronin, Gilovich ve Ross, 2004)  

Bir örnek olması açısından zayıflamayı ele alalım. Sizin de etrafınızda kilo konusunda “havlu atmış”, artık zayıflayamayacağına inanmış, ağrıyan dizlerine, yükselen şeker ve tansiyonuna rağmen kilosuna teslim olmuş tanıdıklarınız vardır. Beş-on kilo zayıflamanın ömürlerine ömür katacağını bilirler ama bir türlü diyet yapmayı beceremezler. Zayıflamak amacıyla gelen hastalarımın önyargılarını bulmaya ve ilk iş olarak onları yıkmaya çok önem veririm. 

BİR TüRLü ZAYIFLAYAMIYORUM
 

• önyargı: Benim metabolizmam zayıf ondan zayıflayamıyorum. (Gerçek: Sizin metabolizmanızda herkes kadar hızlıdır. Tiroit hastalıkları ve çok nadir görülen birkaç patoloji dışında, metabolizma hızınız obez yapınızdan sorumlu değildir.)
  
  önyargı: Ben zaten çok az yiyorum. (Yediklerinizi alt alta yazmayı deneyin, arada atıştırdıklarınızı da katın, sonuçta çok da az yemediğinizi görüp hayret edeceksiniz.)
  önyargı: Az yersem güçten düşer, hasta olurum. ( Az yediğinizde ilk birkaç gün halsiz olabilirsiniz ama uzun vadede kendinizi daha iyi hissedeceğiniz kesindir.)
• önyargı: Balıketi bana yakışıyor. (Siz öyle sanın, eniştem farklı düşünüyor.)
  
  önyargı: Zayıfladığımda yüzüm çökmüş görünüyor. (Bunu şişmanlamadan önce düşünecektiniz. Gene de bu bir mazeret olamaz. İdeal kilonuza geldikten bir süre sonra cildiniz eski gerginliğine dönebilir.)
  
  önyargı: Zayıflamam için bir neden yok böyle de çok güzelim. (Siz öyle sanın) 
  
  önyargı: Arkadaşım Ayşe benden daha kilolu hiç dert etmiyor. (O Ayşe’nin sorunu, her koyun kendi bacağından asılır)
  
  önyargı: Kocam şişman kadınlardan hoşlanıyor. (öyle dediğine bakmayın, normal kiloya indiğinizde sizi daha çok beğenecektir.)
  
  Bu örnekleri daha da çoğaltabilirim ama önemli olan sizin kendi önyargınızı-yanlış hükmünüzü bulmanızdır. Acele etmeyin, arkanıza yaslanın ve düşünün: Kendi sağlık sorununuzdaki ön yargınız nedir? Neden düzenli spor yapamıyorsunuz? Neden zayıflayamıyorsunuz? Neden dondurmadan vazgeçemiyorsunuz? önyargınızı kabul edip gerçekle yüzleşirseniz sorunun çözümü yolunda büyük bir adım atmış olursunuz.