Akşama kadar masa başında çalışıp yorgun argın eve gidenler yorgunluklarına bir anlam vermezler. Geçenlerde sağlık kontrolüne gelen bankacı hastalarımdan birisi eve döndüğünde kolunu kımıldatacak hali olmadığından şikâyet etti. Yanında gelen eşi “Doktor Bey, eşim bütün gün masanın başında oturuyor, eve gelince yorgunum diyor, ben ev işlerinde ondan daha çok yoruluyorum” dedi. Anladım ki hanımefendi, yorulmak için illa sırtımızda bir şey taşımamız, kaslarımızı kullanmamız gerektiğine inanıyor. Aslında tam tersi doğrudur; beyin çalışması kas çalışmasından daha çok yorar. Beynimiz vücudumuzun ağırlık olarak % 2sini yapmasına rağmen aldığımız oksijenin %15ini, toplam enerjimizin % 25ini kullanır. Yiyeceklerle aldığımız şekerin % 40ını beynimiz yakar. Bu şu anlama gelir; masa başında önünüze gelen bir sorunu çözmeye çalıştığınızda aynı sırtınızda yük taşır gibi enerji harcar bunun sonucunda da hem acıkır hem de yorulursunuz. Üstelik kaslarınız çalıştığında ödül olarak salgılanan rahatlatıcı mutluluk hormonları da salgılanmaz. Kıssadan hisse: masa başında beyinleriyle çalışanlara anlayışla yaklaşalım, eve gelince güler yüzle karşılayalım, gerekirse masaj falan yapalım, rahatlatalım... Bilmem anlatabiliyor muyum?